این حقیقت دارد
که زمین گرد و زمان باریک است
اینه رو به دل ابر سیاه
کدر و تاریک است
...
و زمین می چرخد
و زمان می گردد
آن چه خواهد که بماند از ما
صحبت خاطره است
...
و حقیقت این است
من و تو می میریم
و کفن های سفید
...
و پس از آن تابوت
مدتی مسکن ماست
...
روی دوش دگران
می رویم تا لب گور
خاک سرد است ولی
همه همسایه ما
مردمی اهل قبور
...
چه بزرگ است زمین
که دلش
وسعت خوابیدن مارا دارد
...
باز خورشید بزرگ
میل تابیدن فردا دارد
باز هم نوزادی
بر زمین پای گذارد
امّا!
چرخه گیج زمان
همچنان می گردد
و زمین می چرخد
آن چه باقی ست عبور من و توست
...