هيچ کس ويرانيم را حس نکرد
وسعت حيرانيم را حس نکرد
در ميان خنده هاي تلخ من
ديده ي بارانيم را حس نکرد
در هجوم لحظه هاي بي کسي
غربت پنهانیم را حس نکرد
آن که با آغاز من مأنوس بود
لحظه ي پايانيم را حس نکرد
هيچ کس ويرانيم را حس نکرد
وسعت تنهائيم را حس نکرد
در ميان خنده هاي تلخ من
گريه پنهانيم را حس نکرد