تکیه بر جنگل پشت سر روبروی دریا هستم

آنچنانم که نمیدانم

در کجای دنیا هستم

حال دریا آرام و آبی است حال جنگل سبز سبز است

من که رنگم را باران شسته است

در چه حالی آیا هستم؟

فوج مرغان را میبینم_موج ماهی ها را نیز

حیف انسانم و می دانم

تا همیشه تنها هستم

وقت دل کندن از دیروز است _یا که پیوستن با امروز

من ولی در کار جان شستن از غبار فردا هستم

صفحه ای ماسه بر می دارم

با مداد انگشتانم می نویسم

من آن دستی که رفت از دست شما هستم

مرغ و ماهی با هم می خندند

من به چشمانم می گویم زندگی را می بینی

بگذار این چنین باشم تا هستم