باورم کن شايد در دنياي تو هم جايي براي سادگي و بيقراري باشد!و

از آن بالا مرا نگاه کردن ، تو را يک خيال محال و مرا ذره اي که هرگز

به چشم تو نمايان نشد

باورم کن که رنگ دنياي تو هم روزي حديث تنهايي و دلتنگي مي گيرد

حتي اگر زيباترين و بزرگترين و پر افتخارترين دنيا باشد

باورم کن . نگذار دنيايت لبريز غرور و نديدن دلبستگي ها باشد

هميشه به دنبال دريا نباش ! شايد قطره هم تو را به اقيانوس ببرد

باورم کن تا هستم

به داشتن تمام دنيا نينديش که قناعت و چشم پوشي از فريبنده هاي

دنيايي ، تو را به همان آرماني مي رساند که هدف توست

باورم کن امروز ، که فردايي نمي ماند

که فرداي دگر جز افسانه ي دلتنگي ها، در دفتر خاطرات تو

چيزي نمي ماند . که آن را هم دل مشغولي هاي زندگيت به فراموشي مي سپارد

باورم کن