هيچ کس ويرانيم را حس نکرد
وسعت حيرانيم را حس نکرد
در ميان خنده هاي تلخ من
ديده ي بارانيم را حس نکرد
در هجوم لحظه هاي بي کسي
غربت پنهانیم را حس نکرد
آن که با آغاز من مأنوس بود
لحظه ي پايانيم را حس نکرد
هيچ کس ويرانيم را حس نکرد
وسعت تنهائيم را حس نکرد
در ميان خنده هاي تلخ من
گريه پنهانيم را حس نکرد
وسعت حيرانيم را حس نکرد
در ميان خنده هاي تلخ من
ديده ي بارانيم را حس نکرد
در هجوم لحظه هاي بي کسي
غربت پنهانیم را حس نکرد
آن که با آغاز من مأنوس بود
لحظه ي پايانيم را حس نکرد
هيچ کس ويرانيم را حس نکرد
وسعت تنهائيم را حس نکرد
در ميان خنده هاي تلخ من
گريه پنهانيم را حس نکرد
posted by پسر at ۶:۴۰ قبل‌ازظهر
