ز دوردست ها
آوایی می خواند مرا
آوای جغد شوم
مرغی که خسته است
از زندگی دردی چشیده است
طبال مرگ
کوبد چه پر شتاب
گویا خزان عمر من
اکنون فرا رسد
بر جسم خسته ام
خط سیاه کشد