پشت كاجستان ، برف. برف، يك دسته كلاغ. جاده يعني غربت. باد، آواز، مسافر، و كمي ميل به خواب

شاخ پيچك و رسيدن، و حياط

من ، و دلتنگ، و اين شيشه خيس

. مي نويسم، و فضا. مي نويسم ، و دو ديوار ، و چندين گنجشك

يك نفر دلتنگ است. يك نفر مي بافد

يك نفر مي شمرد. يك نفر مي خواند. زندگي يعني : يك سار پريد

از چه دلتنگ شدي ؟ دلخوشي ها كم نيست : مثلا اين خورشيد، كودك پس فردا، كفتر آن هفته

يك نفر ديشب مرد و هنوز ، نان گندم خوب است

و هنوز ، آب مي ريزد پايين ، اسب ها مي نوشند

قطره ها در جريان، برف بر دوش سكوت و زمان روي ستون فقرات گل ياس